Zoals ik eerder schreef heb ik afgelopen weekend Eurosonic meegemaakt in Groningen. Van donderdagavond tot en met zaterdag heb ik genoten van – gratis – muziek, werd m’n plaat gesigneerd door de held himself, stond Jett Rebel in de weg tijdens het LP’s uitzoeken, dronk ik Koud Vuur en zette Kensington me op de foto. Het was meesterlijk.
Donderdag: The Ting Tings & Jett Rebel
Donderdag stapte ik op de trein richting Natasja met de gedachte dat we een rustige avond zouden hebben en op vrijdag was bandjes zouden zien. Daar werd in Grunn anders over gedacht. ’s Avonds was er al genoeg te doen op de Grote Markt namelijk! Er werd afgetrapt met The Ting Tings (jeweetwel, die van That’s Not My Name). Leuk, lekker dansen. Dit in tegenstelling tot de rest van het publiek, dat liever een apatische pose aannam.
Jett Rebel
Deze avond gaf Jett Rebel een show weg zoals waarschijnlijk alleen hij dat kan. Wat een muzikaliteit schuilt in dat (achter de schermen) verlegen mannetje. Je gunt ‘m meer zelfvertrouwen en een permanente naamsverandering naar z’n stage name.
Vrijdag: Taymir, Árstíðir, Gavin James, Blaudzun, Kensington
Groningen is tijdens Eurosonic eigenlijk één groot openluchtfestival, zonder dat je het gevoel hebt dat er een festival gaande is. Er zijn veel mensen op de been die precies weten waar ze welke muziek gaan horen, maar ook anderen die zich niet bezig lijken te houden met alles wat door en voor Eurosonic georganiseerd wordt. Dat is niet heel erg, ik wil niet weten hoe druk het anders overal geweest zou zijn.
Taymir
De dag begon in de Plato met Taymir. Die dacht ik niet te kennen en dat klopte ook, tot ze het nummer AAAAH speelden. Het miniconcert kon me bijzonder bekoren en bij dit laatste nummer had ik ook daadwerkelijk een AAAAAH-moment. Optreden was supervet! Dikke Britpopslashgaragerock. Me like.
Árstíðir
Na Taymir een korte pauze tot Árstíðir zou optreden in de Coffe Company (naast de Plato). Daar bleek meer dan voldoende belangstelling voor te zijn, we mochten nog nét naar binnen. Oordeel: niet mijn muziek. Ik kon horen dat het goede artiesten zijn, individueel en samen, maar horen is geen bekoren. Lees en luister zelf maar. Árstíðir dus.
Gavin James
Gavin James was goed! Natasja nam me mee naar allerlei artiesten waar ik nog niet eerder van gehoord had – van naam dan – tot ze een bekend nummer speelden. Deze erg grappige meneer kun je kennen van The Book of Love (cover van The Magnetic Fields, groot gemaakt door Peter Gabriel). Mocht je nog niets van ‘m gehoord hebben, ga dat dan nu doen.
Platen kopen bij Excelsior Records
Excelsior Records had tijdens Eurosonic een ruimte in de stad gevuld, waar ze tweedehands platen verkochten, kleding aan de man werd gebracht en kunst een nieuw thuis zocht. Ook werd Jett Rebel hier geïnterviewd. Voor mij was het een mooie gelegenheid te zoeken naar nieuwe LP’s. Ik vond een prachtige dubbel-LP van Ten Years After met op zijde B van plaat twee een van mijn favoriete nummers I’m Going Home. Toen ik verder wilde zoeken stond er iemand met een raar zonnebrilletje in de weg… Meneer Rebel was ook druk met de uitbreiding van z’n verzameling. Toen bleek dat ze ‘m nog aan het filmen waren liet ik mijn zoektocht maar even voor wat het was.
Blaudzun
’s Avonds was er op de Grote Markt in Groningen ruimte voor de bekendere artiesten. Van Blaudzun kan ik me niet zoveel meer herinneren, wellicht omdat ik niet de allergrootste Blaudzunfan ben. Zijn naam vind ik dan wel weer briljant.
Kensington
Tijd voor Kensington! Samen met een paar vriendinnen van Natasja waren we al bijtijds naar voren gekropen omdat de dames het spel van de heren goed wensten te aanschouwen. Jaja, ik ook eigenlijk wel.
Allememachies wat is die band goed zeg. Alles zit goed in elkaar, er wordt retestrak gespeeld en ze krijgen het publiek dan ook helemaal mee. Er wordt ook nog een foto van het publiek gemaakt – schijnt een dingetje van ze te zijn – en een van Natasja’s vriendinnen klimt op m’n schouders. Zoeken kan hier.
Zaterdag: Maison de Malheur, The Kik (x2), Typhoon, Dotan
Zaterdag, laatste dag! Dit festijn begon me steeds meer te bevallen, het was erg jammer dat we alweer bij de laatste dag van Eurosonic waren aangebroken. Des te fijner was het dat mijn hoogtepunt nog moest komen.
Maison du Malheur
De dag werd feestelijk geopend met onder andere trompetten, saxofoons, een dikke sousafoon, ofwel: Maison du Malheur! Een heerlijk swingende band op een groot podium, dat zweept het publiek wel op zou je denken. Groningers, stug volk, moest vermoedelijk nog wakker worden want de voetjes gingen niet van de vloer. Wij vonden het lekker.
The Kik
Daarnaast was Maison du Malheur een prima opwarmer voor The Kik! Deze Rotterdamse helden weten ieder publiek naar hun hand te zetten. Wanneer Dave von Raven begint te praten kan ik m’n lach al amper bedwingen en ik ben zeker niet de enige bij wie hij een lach op het gezicht kan toveren. Veel stralende gezichten, hoewel dat ook kwam door het geweldige werk van de andere bandleden (en door de stralende zon). Gitaren in de nek en spelen maar, piano’s bovenop de pianist en rocken! En lachen dus. Later die middag zouden we ze nog een keer zien! In een heel kleine setting mochten we nogmaals van ze genieten.
Typhoon
Toen was het zover. The moment I’ve been waiting for. Een held. Mijn held. Typhoon in Plato! Gelukkig zijn we bij het laatste nummer van The Kik weggegaan om Typhoon te kunnen zien. Toen we aan kwamen lopen stond er al een rij – ik had even het idee dat we al te laat waren. Godzijdank was dat niet het geval, de mensen keken naar het optreden van Kovacs. Veel luisteraars gingen na afloop van dat optreden weer naar buiten, waardoor wij een goed plekje konden opzoeken. Ruim voor de gig van Typhoon was het vol binnen en werd de rij buiten groter en groter.
Toen was het zover. De master had er zin in, sprong op de vierkante meter, liet iedereen meezingen met onder andere Hemel Valt (“Wat zijn woorden opgeschreven als de kern ervan niet wordt begrepen”), Surfen (“Windstil is niet veel als je surfen wilt”) en de klassieker Bumaye en gaf z’n mede-artiesten de ruimte die ze verdienden. Typhoon bracht me in vervoering. Thanks daarvoor. Lobi!
Soso Lobi & Krakti
Na afloop riep hij dat hij nog even aanwezig zou zijn om te signeren en op de foto te gaan. De LP had ik vrijdag al in de bakken zien staan en toen twijfelde ik hevig of ik ‘m zou aanschaffen. Die twijfel was zaterdagmiddag weg. En zo kon het gebeuren dat ik zondagavond thuis kon genieten van de nieuwste LP van Typhoon, gesigneerd door hem en gewaardeerd door mij.
In april naar z’n show in Groningen!